Als tweede wedstrijd ter voorbereiding op mijn eerste marathon was een wedstrijd over tien Engelse Mijl, oftewel 16,1 kilometer. De wedstrijd liep vanuit de kern van Oirsbeek gelijk tegen een eerste helling op, die voor een aantal lopers zo zwaar was, dat ze gelijk begonnen te wandelen. Boven aan de helling kwamen we in Klein-Doenrade en we vervolgden onze weg richting Doenrade zelf.

Vanuit Doenrade ging het over de weg richting Puth, maar na een paar honderd meter werden we richting Wintraak gestuurd. Door het mooie natuurgebied tussen Wintraak en Puth kwamen we uiteindelijk boven in Puth aan, waar we uitzicht hadden over Geleen en het DSM complex. Van daaruit vervolgden wij onze weg richting Sweikhuizen, een plek waar ik een aantal jaren achter elkaar zou worden aangemoedigd door een oom van Annelies. Ome Zef vond het elk jaar leuk om de lopers voorbij te zien komen. Ook mijn schoonvader stond regelmatig als supporter langs de kant en zijn broer, ome Piet was in Oirsbeek bij deze wedstrijd ook regelmatig een supporter.

Vanuit Sweikhuizen maakten wij een behoorlijke afdaling richting kasteel Terborgh, dat we rechts zagen liggen, de weg vervolgend naar Schinnen, waar we op zo'n 10 kilometer wedstrijd op sportdrank werden getrakteerd bij Guus en Annie Driessen. Meestal stond het hele gezin Driessen buiten bekertjes uit te delen aan de lopers. We liepen door de bebouwde kom van Schinnen en kwamen uiteindelijk boven aan de Hommerterallee, waar we de finish in Oirsbeek al konden zien liggen. Het waren echter nog behoorlijk wat kilometers, die we moesten lopen richting Amstenrade.

Hier namen we de laatste bocht richting Oirsbeek, waar we werden verwelkomt door een enthousiast publiek. De tweede medaille werd in ontvangst genomen en ik was weer tevreden met een tijd van 1:10:32 uur. Er zat progressie in mijn snelheid en dat gaf een goed gevoel voor de marathon, die ik in juni zou gaan lopen in Sittard.

Aan de finish ontmoette ik een oude klasgenoot van de MTS, Harrie Notermans uit Einighausen, die voor mij was geëindigd en die ik naderhand nog regelmatig zou tegenkomen in wedstrijden. Ook Emile Oudejans uit Holtum, waarmee ik vele jaren samen in de zaal had gevoetbald, liep mee. Hij eindigde ongeveer vijf minuten na mij in deze wedstrijd.