De tweede marathon zou in principe gemakkelijker moeten verlopen, dan de eerste, althans dat dacht ik, maar dat viel tegen. Op zaterdag 18 juni werd om 17:30 uur het startschot gegeven voor het eerste lustrum van de Masita Grensland Marathon. De voorbereiding was goed geweest, maar met mijn gedachten zat ik al bij de eerste bergwedstrijd, die ik zou gaan lopen in Chamonix in Frankrijk. Hierdoor had ik de nadruk gelegd op de bergtrainingen, maar duurlopen had ik ook voldoende afgewerkt.

Halverwege de wedstrijd haalde ik Karel Finders in. Hij was veel te snel van start gegaan en dat brak hem al heel snel op. Na 35 kilometer in Schallbruch kwam voor mij de man met tien hamers tegelijk. Tot dat moment was alles goed gegaan. Ondanks het oneerbiedige voorstel van de verzorgers om te stoppen, wilde ik toch de finish halen. De laatste zeven kilometers waren een echte martelgang en er kwam maar geen finish in zicht.

Met de eindtijd van 3:45:48 uur was ik toch nog tevreden. Mijn collega Karel Finders kwam meer dan een half uur later, zwaar gedesillusioneerd, over de finish. Ik ben hem daarna nooit meer aan de start van een hele marathon tegengekomen.