Geen marathon voor mij dit jaar, maar wel veel klimwerk en met name over deze wedstrijd hadden de lopers over klimmen niets te klagen. Een wedstrijd, die overigens qua zwaarte dicht in de buurt van een hele marathon kwam.

Het was alweer de tiende wedstrijd van het jaar voor mij en het zou nog niet de laatste zijn. Na de Telematicaloop had ik toch weer iets meer trainingswerk verzet en ik kwam dan ook goed voorbereid aan de start van deze wedstrijd door het land van Herve, bekend van de kaas en het overheerlijke abdijbier. Al deze lekkernijen konden na afloop van de wedstrijd worden genuttigd, alleen voor het abdijbier moest worden betaald. De kaas en vleeswaren werden aangeboden op vertoning van het startnummer.

Ik liep deze wedstrijd namens de DSM-ploeg en het was dan ook een reünie van een aantal DSM-ers, die ook in Chamonix hadden gelopen. Zonder al te veel problemen liep ik deze wedstrijd uit. Ik was slechts 8 seconden langzamer dan tijdens mijn eerste 4 Cimes in 1992. Mijn eindtijd was 2:32:09, goed voor een 206e plek in de eindrangschikking.

Jo Schoonbroodt was reeds 8 minuten voor mij gefinisht. Van de overige DSM-ers was Jac Tillie met 2;43 de snelste, terwijl Hub Frencken nog eens 4 minuten langer nodig had. Leny Hostenbach had 3:17 nodig voor deze wedstrijd en ook voor haar was dit een toffe prestatie.

Van mijn Unitas trainingsmaatjes was Hub Jessen na mij met 2:44 de snelste, gevolgd door John Parren in dezelfde minuut. Tot slot was van deze groep nog Ton Richter van de partij. Hij kwam in 2:52 over de finish.

Na afloop konden we nog volop genieten van de heerlijke douche en een welverdiende gratis massage was een verademing voor de beenspieren. Daarna reden we voldaan terug vanuit het herfstachtige land van Herve naar het Limburgse heuvelland.