Na de Peter Rusman Loop kwam het zwaardere werk op het programma. Samen met een groot deel van de DSM-ploeg namen we deel aan deze bergloop.

Het was een echte bergloop, want rondom de Wilhelminaberg mochten we vijftien kilometer lang naar hartelust klimmen en dalen. Asfalt was er nauwelijks en het parcours voerde dan ook over de smalle paadjes achter het Pinkpop terrein.

Twee ronden moesten worden afgelegd en het ging prima. Ik bleef zowat de hele wedstrijd in de buurt van Karel Trags, ook een loper uit de DSM-ploeg. In de tweede ronde moest ik hem echter laten gaan, want je moet tijdens dit soort zware wedstrijden alleen naar je eigen lichaam luisteren en niet proberen iemand te volgen, want dan blaas je je onherroepelijk op.

Ik liet Karel dan ook langzaam van mij weglopen en finishte in een voor mij zeer acceptabele tijd van 1:31:54, goed voor een 27e plaats en 50 seconden na Karel. Beiden waren we tevreden en zeker met het oog op de Cross du Mont Blanc in juli. Paul van Hameren, een andere ploeggenoot uit het DSM-team finishte een minuut na mij.

Na een heerlijke douche in het toen noch onoverdekte ski-centrum, keerde ik tevreden huiswaarts, op naar de volgende krachtmeting.