Voor de tiende keer had ik ingeschreven voor de Cross du Mont Blanc. Officieel hoorde ik echter niet meer bij het DSM team, omdat dit hoge eisen stelde aan deelnemers door deelname te eisen aan wedstrijden door het hele land en daar kon ik niet aan voldoen. Ondanks alles mocht ik toch namens het DSM team starten, maar wel op eigen gelegenheid de reis naar Chamonix regelen. Dit deed ik samen met Frans Amkreutz, die bij het CBS werkte en we reden op vrijdag in alle vroegte bij mij thuis vandaan. ‘s Middags waren we rond een uur of twee in Argentière bij het hotel. We konden daarna aansluiten bij de DSM ploeg, waarmee we tijdens ons verdere verblijf samen de tijd zouden doorbrengen.

Eerst een korte training op vrijdagmiddag, daarna naar pizzeria Luigi in Argentière voor een warme maaltijd en tenslotte wat afkoelen in de Engelse pub tegenover het hotel. Het was een lange dag geweest en we gingen op tijd onder de wol.

Op zaterdag gingen we zoals gebruikelijk de startnummers ophalen en verder waren er geen verplichtingen voor ons als ploeg.

Ik had de afgelopen periode veel last gehad van mijn hooikoorts en kreeg amper zuurstof naar binnen. Daardoor had ik ook niet die trainingsarbeid kunnen verrichten, die ik normaliter verrichtte voor een dergelijke zware wedstrijd.

Ook in Chamonix voelde ik mij niet lekker en ik wilde alleen maar voor de 10e keer finishen op Plan Praz niet meer en niet minder, ongeacht de eindtijd. De eerste kilometers verliepen nog redelijk, maar in de buurt van Argentière moest ik al een stapje terug doen.

Vanaf 13 kilometer werd het een lijdensweg en blijkbaar had ik mij geforceerd, door ondanks het tekort aan zuurstof, toch in het normale tempo te blijven volharden.

De laatste kilometers werden een ware martelgang en ik eindigde in een absoluut teleurstellende tijd van 3:15:48, zo'n drie kwartier langzamer dan ik normaliter zou moeten kunnen lopen.

Eindelijk ondervond ik hoe belangrijk het was, om door collega lopers, die al waren gefinisht te worden aangemoedigd.

's Avonds was er in de kelder van de Engelse Pub aan de overkant van het hotel nog een evaluatie van de wedstrijd en omdat ik voor de tiende keer voor de DSM ploeg gefinisht was in de Cross du Mont Blanc, werd ik nog geëerd voor bewezen diensten in de afgelopen tien jaar door Simon Blok, de Chef de Mission van de DSM ploeg.

Op maandag gingen we na een korte nachtrust weer terug naar Nederland, waar we laat in de middag weer arriveerden in Nieuwstadt.