Zoals ook in de voorgaande jaren het geval was, vertrokken we dit jaar ook op donderdag vanuit Nieuwstadt. Het enige verschil was, dat we dit jaar met zijn tweeën gingen, Annelies en ik dus.

De vrijdag brachten we door in Interlaken. We bezochten uiteraard het Casino, waar ik mijn startnummer moest ophalen en daarna slenterden we door de stad en pikten een terrasje. De hele dag stond in het teken van de rust, dus de voorbereiding op de wedstrijd op zaterdag.

Op zaterdagochtend was het weer niet al te best. Toen ik in Wilderswil in de trein stapte richting start in Interlaken, zag het er al grijs en grauw uit. Geen al te beste vooruitzichten. De voorspelling was, dat het later op de dag beter zou worden. Nadat het startschot geklonken had, was het al heel voorzichtig beginnen te regenen, een echte motregen. Naarmate de wedstrijd vorderde werd het als maar natter. Ondanks de regen stonden toch veel toeschouwers langs de kant en de muzikale klanken galmden ook door het peloton lopers. Vanaf Wengeralp ging de temperatuur verder naar beneden en de koude wind en regen geselde mijn lichaam.

Dit had ik nog nooit meegemaakt en toen ik richting Wixi de afdaling indook zag ik een witte helling en tegen die witte helling moest ik nog richting finish. Gelukkig kreeg ik bij de drankpost in Wixi heerlijk warme thee aangereikt, die ik rustig opdronk, waarna ik begon aan de laatste beklimming richting Kleiner Scheidegg. Aan de finish werd ik door Annelies opgevangen, die me gelijk een trui aanreikte, maar mijn lichaam was door en door koud. Ik zocht zo snel mogelijk de douchetent op en liep onder de waterstralen van de douche. Ik wist na twintig minuten nog steeds niet, of ik nu onder een koude of warme douche stond, zo koud had ik het. Gelukkig begon het weer toch geleidelijk aan iets te verbeteren. Door het minder fraaie weer bleven we ook minder lang dan normaal op de Kleiner Scheidegg en kozen ervoor de trein naar Wilderswil te nemen. In het hotel aangekomen was ik weer opgewarmd en kon ik genieten van de toffe prestatie, die ik had neergezet. Een tijd van 4:22:57 in deze weersomstandigheden was voor mij een topprestatie en gaf mij veel voldoening.

De zondagochtend zag er weer heel anders uit. De zon scheen en de temperatuur was aangenaam. We besloten naar Grindelwald te gaan, om daar een Gletsjerspalte te bezoeken. De hele dag scheen volop de zon en rond de middag was de temperatuur weer gestegen naar zomerse waarden. Na het bezoek aan de Gletsjerspalte gingen we op een terras in de zon lunchen en het was heerlijk vertoeven met een mooi uitzicht op het dal.

Op maandag reisden we weer terug naar Nieuwstadt, waar we rond de klok van vier uur arriveerden en werden verwelkomt door de kinderen.