Op donderdag vertrokken we richting Berlijn in een strak tempo over de Duitse Autobahnen. We hadden John Parren en zijn vrouw in onze auto meegenomen en de reis verliep zonder problemen tot in Berlijn. We hadden op aanraden van John een kamer gereserveerd en dat bleek een goed advies te zijn. Het was er Gemütlich en we voelden ons gelijk op ons gemak. Nadat we ons genesteld, maakten we kennis met een grote groep lopers uit de omgeving van Echt, die ook in hetzelfde gebouw verbleven en waar we een groot gedeelte van ons verblijf mee samen bleven. Zo gingen we samen naar de Italiaan in de buurt, die hier en daar wat moeite had, om zo’n grote groep van eten te voorzien.

Op vrijdag stonden we na een goede nachtrust op en na een gezellig en voedzaam ontbijt zochten we een metro op, die ons naar de marathon expo bracht, waar we onze startnummers moesten afhalen. Daarnaast waren er ook vele loopspullen te koop en je kon er een finishers shirt kopen. Daarna gingen we de Berlijn verkennen en probeerden we toch onze rustpunten in te bouwen. We moesten uiteraard ook rekening houden met het feit, dat er op zondag nog een marathon gelopen moest worden.

De zaterdag gingen de hele groep naar de Kurfürstendamm, waar we in de buurt van de Gedächtniskirche een T-shirt mochten ophalen in een onlangs geopende Nike shop. Het was natuurlijk een leuk aandenken aan de marathon. Daarna gingen we met zijn vieren naar Tegel, waar de bekende televisietoren stond en waar we in de buurt van de Alexanderplatz gingen lunchen. Van daar uit liepen we langs diverse oude gebouwen tot aan het regeringsgebouw. We wilden echter niet te ver wandelen en weer tijdig teruggaan naar onze kamer. Eerste werd het lichaam nog eens volgestouwd met pasta, waarna redelijk op tijd het bed opzochten.

We werden tijdig gewekt op zondagmorgen en het ontbijt stond al tijdig in buffetvorm uitgestald. Iedereen probeerde zoveel als mogelijk te stapelen, zodat we goed voorbereid aan de start verschenen. Bij elke loper was wel wat spanning van het gezicht af te lezen en op tijd vertrokken we met de metro naar de start bij het Charlottenburger Tor. Het weer was goed en om negen uur klonk het startschot. Samen met John liep ik de eerste kilometer samen richting Brandenburger Tor. Ik liet hem gaan, omdat zijn tempo een stuk hoger lag en ik wilde ook in het begin niet teveel forceren, omdat het mijn tweede marathon in een maand was. Het liep lekker en ik probeerde te genieten van de hele ambiance, die zo’n grote stadsmarathon met zich mee bracht. Eerst voerde het parcours door het voormalige Oostduitse deel van Berlijn. Dit was overduidelijk te zien door de grote betonnen flats, die er nog stonden en de grauwe sfeer, die dat soort gebouwen uitstraalden. Na enige tijd zagen we het grote Sony gebouw en andere gigantische kantoorpanden. We zaten dus weer in het westelijk deel van Berlijn. De kilometertijden werden wel wat langzamer, maar het tempo bleef er goed inzitten en toen ik de Kurfürstendamm opliep, werd ik in de buurt van de Gedächtniskirche aangemoedigd door de supporters uit Echt, die een terrasje hadden uitgezocht vlak bij de finish. In een tijd van 3:28:09 kwam ik over de finishlijn en ik kon terugkijken op een succesvolle marathonmaand. Na afloop nam ik een douche in een van de vele tenten langs de kant van de weg en daarna heel snel naar het terras, waar wij ons verzamelden en andere lopers nog aanmoedigden voor hun laatste kilometer.

Nadat de groep compleet was gingen we met de metro terug richting verblijf, waar we eerst in een  café wat vocht bijtankten en vervolgens gingen we terug naar onze kamers, waar we ons nog wat konden opfrissen voor de avond. voordat we naar binnengingen maakten we nog wat groepsfoto’s met de medailles om onze nek en daarna ging we naar onze kamers.

De meeste lopers gingen op bed liggen uitrusten van alle vermoeienissen. Alleen John kreeg die rust niet, want hij had een weddenschap afgesloten. Hij zou zijn snor afscheren, als hij een tijd onder de drie uur zou realiseren en dat was gebeurd. Zo ging hij voor de bijl en kon hij tijdens het avondeten zonder snor zijn maaltijd naar binnen werken. Het was even wennen voor hem, maar ja hij had het beloofd.

De maaltijd werd met het nodige gerstenat naar binnen gewerkt en nagespoeld en alle spanning was verdwenen. Samen konden we terugkijken op een geslaagde marathon voor iedereen, ook voor de deelnemers aan de skeelerwedstrijd, die ook vol trots rondliepen met hun medaille.

Op maandag gingen we na een stevig ontbijt weer terug richting Nederland. Zonder al te veel Stau en in een kras tempo waren we op tijd terug in Nieuwstadt. We konden terugkijken op een zeer geslaagd weekend.