In het begin van het jaar begon ik vrij intensief te trainen, want ik had weer ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. Ik liep echter in maart tegen een vervelende blessure op, die mijn hele voorbereiding in de war schopte  en waarvoor ik naar een fysiotherapeut moest gaan.

Eind mei kon ik de trainingsintensiteit weer langzaam opvoeren, maar het liep toch niet zo soepel, dan ik verwacht had. Desondanks had ik toch voldoende trainingsuren gemaakt voor de Jubileumeditie van de Jungfrau Marathon in Interlaken. Deze jubileumeditie was verspreid over twee dagen en ik had ingeschreven voor de zondag, omdat op die dag de 45plus klasse was ingedeeld, waar ik op dat moment toe behoorde. Er waren ook vele lopers, die voor beide marathons hadden ingeschreven. Ik besloot echter alleen op zondag te lopen.

Zoals gewoonlijk vertrokken we op de donderdag richting Interlaken, naast Annelies was dit jaar Pierre en Marij meegegaan, om dit spektakel mee te maken. Ikzelf vond het fijn, dat ik de marathon zelf ook eens als toeschouwer op de zaterdag kon meemaken.

Het weer was mooi en zo besloten we op de vrijdag eerst het startnummer op te halen in het Casino van Interlaken en daarna naar de Beateshöhle aan de rand van de Thunersee. Heerlijk wandelen onder de grond en genieten van de stalagtieten en stalagmieten, dit alles sfeervol verlicht en hier en daar wat kabbelend water. Na het bezoek brachten we ook nog een bezoek aan het speeltuintje, dat bij deze attractie aanwezig was.

Na het ontbijt op zaterdag liepen we richting houten brug in Wilderswil, waar we de lopers konden aanschouwen en ze uiteraard ook aanmoedigden. Eerst een korte reclamekaravaan en even later een mountainbiker met vlak daarachter de eerste lopers, die de brug over gingen en aan de beklimming naar Gsteigweiler begonnen, de eerste klimmeters van de Jungfrau Marathon. Nadat alle lopers gepasseerd waren, gingen we richting Grindelwald voor een heerlijke wandeling in de zon en daarna uitblazen op een Alpenweide, alweer een vrij rustige dag met voldoende ontspanning.

Op zondagochtend zaten we al weer vroeg aan het ontbijt, waarna we met de trein naar de start gingen. Op het station van Wilderswil werd ik uitgezwaaid door de achterblijvers. Om 8:45 uur werd het startschot gelost in het centrum van Interlaken, vlak bij het Casino. De eerste kilometers liepen gemakkelijk en na 50 minuten kwam ik door in Wilderswil, waar Annelies, Pierre & Marij mij en de overige lopers stonden aan te moedigen.

Ook in Lauterbrunnen passeerde ik op 25 kilometer wedstrijd in een tijd van 2:09:07, waarna het echte klimwerk naar Wengen begon. Vanaf Wengen werd het steeds zwaarder en de kilometertijden liepen snel op. Zeker het stuk van Wengen naar Metteleralp verliep erg moeizaam, waarna het parcours even iets minder lastig werd. Zware beklimmingen waren er niet meer en af en toe liep het ook een beetje bergafwaarts.

Niet voor lang, want vanaf 38 kilometer begon de laatste klim. In Wixi had ik nog ruim gegeten van de meuslirepen en volop drank genuttigd, dit alles om vooral geen lege maag te krijgen op de laatste klim over 4 kilometer. Het weer was en bleef mooi, wellicht iets te warm voor de lopers, maar de blik op de drie bergtoppen, de Eiger, Mönch en Jungfrau was fantastisch. In de afdaling naar de finish toe kon ik nog diverse mensen passeren, zodat ik na 4:51:00 uur de douche kon opzoeken en daarna uiteraard zoals ieder jaar een halve liter Weizenbier mit Wurst.

Na een periode van rust in het hotel op bed, kon ik de energie en het vocht bijvullen in het hotel. Tegen de avond gingen we naar Lauterbrunnen, waar de oorkonde en uitslagen werden uitgedeeld. We hadden ons van het hele evenement meer voorgesteld. Naast een muzikaal optreden was er weinig publiek en dus ook weinig te beleven, waardoor we weer tijdig terug waren in het hotel.

De maandag werd weer gereserveerd voor de terugreis naar Nederland. We hadden in ieder geval de tijd genomen, om rustig te ontbijten en daarna het hotel te verlaten. Rond de klok van vieren waren we weer in Nieuwstadt terug. We werden verwelkomt door de kinderen en ik kon me weer gaan voorbereiden op de volgende wedstrijd.