Onderweg veel fotografen en een drukte van de jewelste langs de route, zoals in Lauterbrunnen, Wengen en aan de finish op Kleine Scheidegg. Tussendoor nog aangemoedigd door de treinreizigers in de trein naar Interlaken, Wilderswill, Zweilütschinen, Lauterbrunnen, Wengen, Kleine Scheidegg.

Op vrijdag wilden we eigenlijk een rustdag inlassen, geen dag waarin we niets zouden ondernemen. Nee, we kozen ervoor om een rondvaart op de Brienzersee te gaan volbrengen. Lekker een groot deel van de dag op een boot. Het weer was mooi, dus er was niets wat er mis kon gaan.

Geen warm weer tijdens de Jungfrau Marathon dit jaar, maar een tocht met veel bewolking, wel droog weer en omringd door de loopvrienden van de STB. Onderweg krijg je vanuit de trein een goede indruk van de beklimmingen, die moeten worden volbracht, waardoor het respect voor het behalen van de finishlijn elke meter groeit.

Ook dit jaar reisden we samen met Pierre en Marij af naar Wilderswil voor mijn vijfde Jungfrau Marathon.  Dit jaar was er ook een delegatie van de STB uit Landgraaf aanwezig, die eveneens hadden ingeschreven voor deze marathon. Samen met een aantal van deze lopers had ik nog wat bergtrainingen afgewerkt in Sweikhuizen.

De vrijdag was het prachtig weer en zo besloten we na het afhalen van het startnummer een rondvaart te maken over de Thunersee. De boot voer van de ene naar de andere plek langs het meer en we konden genieten van de warme zon en de verkoeling van het koude water uit het meer. Op het einde van de tocht begon de lucht toch iets te betrekken, hetgeen weinig goeds voorspelde voor de zaterdag. In het hotel maakten we kennis met de lopers van de STB, die inmiddels ook in Wilderswil gearriveerd waren.

Zaterdagochtend liep al vroeg de wekker af en het ontbijt kon ik met veel moeite naar binnen werken, maar dat was voor mij de normaalste zaak van de wereld. Samen met de lopers van de STB vertrokken we met de trein richting Interlaken, waar om kwart voor negen het startschot klonk. Een aantal STB-ers liepen vanaf het begin al te snel en dat zou ze later in de wedstrijd gaan opbreken. Tot aan Wilderswil liep ik vrij rustig. De kilometertijden bleven daarbij net onder de 5 minuten. Daarna liepen de tijden wat op door het geaccidenteerd terrein tot in Lauterbrunnen. Op het 25 kilometerpunt kwam ik Roger Gilissen tegen, die er al helemaal doorheen zat en die zich blijkbaar weinig had aangetrokken van mijn adviezen, om rustig van start te gaan.

Vanaf Lauterbrunnen tot Wengen was het tegen een muur oplopen, waar onze gevreesde Keuteberg en de Cauberg samen een peulenschil waren. De klim begon en dank zij de lopende fotograaf Herman Gerards van de STB werd ik nog vastgelegd op de foto tijdens mijn tocht naar Wengeralp. Na de beklimming van de Wengeralp begonnen de benen toch vermoeid te raken, maar dat gold voor iedereen.

Er diende nog een obstakel overwonnen te worden, de beklimming naar de Eigergletscher, waar je werd getrakteerd op een van de mooiste natuurpanorama's van Europe, de blik op de Jungfrau, de Eiger en de Mönch. Hierna volgde nog een afdaling richting Kleiner Scheidegg, waar de finishlijn lag en waar ik na 4:43:48 uur de finishlijn passeerde.

Na afloop werd ik door Annelies verwelkomd en wachtten de 50 Kärchers op mij en de vele lopers, die er voor zorgden, dat er een heerlijke douchestraal over me heen kwam. De missie was weer volbracht en na een korte evaluatie met de STB-ers en een halve liter Weitzen gingen we met de trein naar beneden, via Lauterbrunnen naar Wilderswil. De dag bleef enigszins regenachtig en we moesten wachten op wat de dag van morgen ons zou brengen.

Op zondagochtend straalde de zon weer volop en we besloten een bezoek te brengen aan de Grimselpas. De beklimming over de smalle wegen en de vele haarspeldbochten was een genot en betekende eigenlijk van elke meter genieten. Boven op de top van de Grimselpas was het fantastisch weer en we bezochten de dieren in het dierentuintje en we zagen de schapen grazen op de Alpenweides op de top. Na een heerlijke lunch gingen we nog naar de waterkrachtcentrale en vervolgens reden we weer dezelfde weg terug richting Interlaken.

Halverwege de afdaling stopten we nog bij een kaasboerderij, om wat Zwitserse geitenkaas te kopen. Een boer, die net zijn dieren had verzorgd en even rustig op het terras van zijn boerderij zat uit te rusten, nodigde ons uit voor een glaasje Schnaps. Ik was de chauffeur en nam een heel klein slokje. Dat ene slokje voelde ik echter doortrekken tot in mijn tenen, zo sterk was die drank. De rest van het gezelschap dronken de glaasjes rustig leeg, waarna we terug reden naar ons hotel, inclusief de nodige stukken kaas.

Op maandag gingen we weer terug richting Nieuwstadt en we arriveerden laat in de middag zonder al te veel file ellende.

Na de inspanningen op de zaterdag tijdens de marathon, gingen we op zondag niet geheel de rust opzoeken. We besloten naar de Grimselpas af te reizen, waar we konden genieten van schitterende vergezichten, dieren uit de Alpenomgeving en een waterkrachtcentrale.

Verder brachten we nog een bezoek aan een kaasboerderij, waar we door de boer werden getrakteerd op sjnaps terwijl de boerin voor ons de kaas aan het inpakken was.