In Malmedy in de Belgische Ardennen vond het Nederlands kampioenschap berglopen plaats. Naast het Nederlands kampioenschap vond ook het Belgisch kampioenschap plaats. De afstand bedroeg 12 kilometer over een parcours met ontzettend zware beklimmingen, waarbij je, naarmate de wedstrijd vorderde, de verzuring tot in je tenen voelde kruipen.

Loodzware beklimmingen werden afgewisseld met steile afdalingen, maar al met al een wedstrijd, waar je de echte bergloper ontmoette. Mensen, die je ook op de startlijsten zag staan van de Jungfrau Marathon of andere zware berglopen, een reünie van klimgeiten dus.

Het was niet echt mooi weer, althans zeker niet bij de start. Naarmate de wedstrijd vorderde werd het warmer en droger. Het was niet zo stoffig als tijdens de vorige versie van dit kampioenschap in 2003. De eindtijd was beter dan het jaar ervoor, maar toen was het ook warmer en ik had toen een zware trainingsperiode achter de rug, die werd afgesloten met een loodzware wedstrijd over 33 kilometer van Sierre naar Zinal.

Tijdens deze wedstrijd probeerde ik toch alles te geven wat in me zat, zodat ik precies kon zien, waar ik stond in de training. Ik was dan ook tevreden met de eindtijd van 1:17:05. Na afloop kroop ik lekker onder een geïmproviseerde douche in een grote fabriekshal, waar eveneens de inschrijving, de prijsuitreiking, verzorging en de nazorg plaatsvond, kortom het crisiscentrum van het kampioenschap berglopen van Nederland en België, speciaal georganiseerd voor berggeiten.

Samen met Guido en Annelies, die als supporters de wedstrijd hadden gevolgd in de buurt van de fabriekshal, reden we terug naar huis.