Samen met Annelies vertrok ik rond de klok van negenen richting Battice. Ik had minder goed en daardoor weinig geslapen. De afgelopen periode was voor mij niet echt een leuke periode. Ondanks alle perikelen besloot ik toch van start te gaan. Het was erbarmelijk slecht weer en de temperatuur was rond de acht graden.

Bij het afhalen van de startnummers trof ik Ton Richter. Voor hem was het een bijzondere dag, het was zijn 15e 4 Cimes en ondanks de problemen in zijn benen ging hij toch van start. Ik wenste hem uiteraard heel veel succes toe.

Ik zocht vervolgens de sporthal op en maakte mij gereed voor de loop. Ruim van tevoren stond ik al gereed om eventueel in te lopen, maar door de hagel en regen bleven met mij alle lopers tot op het laatste moment binnen in de hal staan. Vlak voor elf uur kwam een steel-band op een kar langs de hal en wij liepen met zijn allen over het natte wegdek naar de start.

Om 11 uur viel het startschot en doken we de eerste afdaling naar beneden. Ik probeerde mijn krachten te sparen en bleef gereserveerd lopen. Toch hield ik het tempo erin, maar het liep niet echt soepel. Ik voelde me niet echt fit en door de extreme regen werd dat gevoel niet echt beter. Desondanks wilde ik de 33 kilometer volbrengen en de tijd van afgelopen jaar verbeteren. Ik had namelijk in de voorbereiding meer en langer duur-werk gedaan. Na ongeveer 10 kilometer begon het wat beter te lopen en in Mortroux liep ik met gemak tegen de helling op. Veel modder moesten we trotseren en iedereen zat tot aan zijn knieën onder de spetters. Velen liepen ook in een korte broek en menig loper moest de benen strekken vanwege opkomende krampen. Op Fort d'Aubin passeerde ik Mieke & Paul Smeets. Ondanks het feit, dat ze goed gekleed waren, hadden ook zij last van krampen gekregen. Mieke & Paul trainden de afgelopen periode ook net zoals ik regelmatig bij Unitas op de atletiekbaan in Sittard.

Na 18 kilometer was het overwegend afdalen en konden wij ons opmaken voor de volgende beklimming naar Mauhin. Tijdens die beklimming kreeg ik in de gaten, dat een eindtijd onder de drie uur niet mogelijk was. Boven op de top was de kracht uit het lichaam verdwenen, maar ik wilde toch met een goed gevoel de finish bereiken. Na de beklimming naar de Chapelle du Transpineu telde ik zowat elke meter af. In Transpineu was het alleen nog maar afdalen, nou ja tot 500 meter voor de finish. Daar moest tot slot nog de Mur de Bouxhmont overwonnen worden. Moeizaam kwam ik over de finish, een applaus voor de steel-band zat er wel nog in maar een high-five voor Annelies was niet meer mogelijk. Ik was kapot. Zeer tevreden was ik over de  390e plaats met een eindtijd van 3:04:43.

Ton Richter kwam op 3:48 binnen. Hij had zijn 15e erop zitten en misschien, zoals hij aangaf, zijn laatste. Na een heerlijke beker thee en een halfkoude douche was ik weer redelijk fit. Samen met Annelies reden we naar huis, waar we nog gezellig na keuvelden onder het genot van een heerlijke kop espresso met een Tia Maria en de centrale verwarming op 22 graden.