In het kader van de Mountain Marathon Cup was dit de eerste wedstrijd uit een serie van drie, waaraan ik zou gaan deelnemen dit jaar. Ik was nog nooit in Liechtenstein geweest en liet me verrassen. Het was jammer genoeg geen al te best weer, want op de heenweg werden we tijdens onze rit over de Duitse Autobahnen regelmatig geconfronteerd met hevige regenbuien. Rond vijf uur kwamen we aan in het hotel Vögeli in Malbun, waar we voor een paar nachten hadden geboekt. Bij het hotel was ook de finish van de marathon gepositioneerd.

Nadat we de bagage op onze kamer hadden gezet, reden wij weer terug naar het dal, waar we vandaan kwamen. Bij een grote vleesfabriek in Bendern in de buurt van Vaduz moesten we het startnummer afhalen. Hier viel meteen op, dat de organisatie niet zo groots was opgezet dan bij de Jungfrau Marathon of de Zermatt Marathon, maar het gaf wel gelijk een warm familiair gevoel.

Na een stevige maaltijd in het hotel boven op de berg, kropen we onder de wol in een waar hemelbed. We keken nog naar de verrichtingen van het Nederlands elftal dat nog een wedstrijd moest speelde en meteen na afloop van deze wedstrijd ging ik voor een diepe nachtrust.

Om half zes in de ochtend werd ik wakker en na een korte verzorging ging ik gekleed in mijn loop-outfit naar het ontbijt. Dit werd speciaal voor de lopers geserveerd vanaf zes uur. Om zeven uur wachtte de bus op ons, die de lopers vanaf Malbun naar de start in Bendern zou brengen. De temperatuur lag rond het vriespunt en ik was blij, dat ik mijn thermo kleding had meegenomen.

Bij de start in het dal was het gelukkig al 12 graden, maar uit voorzorg vertrok ik toch in de iets warmere outfit. Het startschot klonk exact om 9:00 uur en we liepen over lange vlakke wegen richting Vaduz.

Nadat we het nationale voetbalstadion van Liechtenstein waren gepasseerd, liepen we de stadskern van Vaduz in, waar onze tweede drankpost stond opgesteld. We liepen over de promenade, waar we door het winkelend publiek werden toegejuicht. Na de tijdmeting op 10,5 km. van de start begon het klimwerk richting Steg, een klein plaatsje op 1300 meter hoogte. Voordat wij echter de bebouwde kom van Vaduz verlieten, liepen we nog langs het kasteel van de vorst van Liechtenstein. Hier vandaan kon hij over Vaduz en het mooie Rijndal kijken. Wij lopers moesten echter doorlopen en de beklimming vervolgen. De stijgingen waren niet zo heftig als bij de Jungfrau Marathon, maar in Steg hadden de meeste lopers toch al een aantal malen gewandeld.

Ik probeerde zo lang mogelijk het wandelen uit te stellen, maar uiteindelijk ging ik, voordat ik in Steg aankwam, ook even aan de wandel. Gelukkig waren er ook stukken afdaling en daar kon ik toch behoorlijk weer wat tempo maken. In Steg namen we afscheid van de lopers, die de halve marathon plus (25 km.) liepen.

Ons wachtte daarna nog veel klimwerk, ondanks het feit, dat we al op 1300 meter hoogte waren aanbeland. Ook mochten we regelmatig wat dalen en dat was ook een welkome afwisseling op dit glooiende parcours. Vanuit Steg begonnen we dus aan de laatste 17 kilometer wedstrijd. Alleen natuur en een schitterend landschap zonder enig gemotoriseerd verkeer, alleen toegankelijk voor mountainbikers en lopers.

Naarmate ik de finishplaats Malbun naderde, werden de hellingen ook steeds steiler. In de verte konden we op grote hoogte een vrouwelijke alphoornblazer horen en zien. In mooie klederdrachten getooid passeerden we deze dame en konden we beginnen aan een redelijke afdaling richting Malbun.

Op het moment, dat de finish-speaker te horen was, begon het pad weer te stijgen. We moesten nog een laatste ronde achter het dorp om en op dat moment deed elke beklimming steeds meer pijn. Op dit stuk parcours kreeg ik ook de aanmoedigingen van Annelies, die aan de kant van het pad stond. Ik telde uiteindelijk elke kilometer af en keek uit naar het 40 kilometerpunt, het punt, waarop de afdaling naar de finish kon worden ingezet. In deze laatste twee kilometer passeerde ik nog menige loper en uiteindelijk finishte ik als 309e deelnemer in deze loodzware Alpenmarathon.

Na het nodige vocht binnengewerkt te hebben, zocht ik mijn hotelkamer op, op 50 meter afstand van de finishlijn.

Ik verlangde naar een heerlijk warm bad, waar ik kon bijkomen van deze enorme krachtsinspanning. Daarna nog een lekker glas gerstenat en de verzorging van mijn pijnlijke benen door een masseur.

Ik rustte nog even uit op mijn kamer, waarna ik de verloren energie weer ging bijwerken met de overheerlijke lekkernijen, die de keuken van het hotel te bieden had. Na een goede nachtrust in het hemelbed, genoten we de dag erna volop van al het mooie, dat Liechtenstein te bieden heeft. Het centrum van Vaduz met zijn vele bankgebouwen, regeringsgebouwen en het beursgebouw, afgewisseld door winkel- en horeca-gelegenheden. Een geslaagde combinatie van oude en nieuwe bouwkunst en vooral veel bronzen kunst op straat.

Na terugkomst in het hotel was het inmiddels volop beginnen te regenen en de bergtoppen in de omgeving van het hotel kleurden wit, het was koud en nat. Hierdoor zat er niets anders op dan gebruik te maken van de sauna in het hotel.

Op maandagmorgen na een stevig ontbijt vertrokken we weer richting Nederland. Missie 1 van de Mountain Marathon Cup was volbracht.