Voor het eerst werd deze wedstrijd op zondag gehouden. Voor de wedstrijd zelf was het haast onmogelijk om fatsoenlijk in te lopen. De regen gutste uit de lucht en veranderde de Brunssummerheide in een veelvoud aan snelstromende beekjes.

Nadat het startschot om 11:30 klonk mochten de lopers in de afdaling richting Sigranogroeve. In de hele afdaling liepen we geheel of gedeeltelijk in een stromend beekje. Het was dan ook onmogelijk om een goede tijd neer te zetten, althans zonder risico op blessures op te lopen. Ik probeerde ook in deze wedstrijd het tempo erin te houden en dat lukte. De kilometertijden bleven erg vlak rond de 5 minuten en in de laatste fase van de wedstrijd passeerde ik menig uitgebluste loper. Een gedeelte van de route was gewijzigd in verband met de afgravingen in de Sigranogroeve, die een gedeelte van het parcours had weggegraven.

De nieuwe route was nog natuurlijker, dan afgelopen edities, maar de kans op blessures was een stuk groter, mede namens de enorme regenval. Het parcours was daardoor op verschillende plaatsen behoorlijk glibberig. Ondanks alles had de organisatie alles in het werk gesteld de veiligheid voor de lopers te waarborgen. Over het gehele parcours waren mensen van de organisatie, die een oogje in het zeil hielden. De laatste beklimming en de allerlaatste kilometer liepen als gesmeerd en ik kon ondanks alle waterobstakels een tijd neerzetten van 1:21:55, goed voor een 80e plek op een groep van 116 finishers en in 11e plek in mijn eigen 55+ categorie.

Tevreden keerde ik na een heerlijke douche tevreden huiswaarts, verrijkt met weer een schitterend oranje T-shirt als dankvoor het lopen van de 30e Heideloop.