In 2008 hadden we wat minder goede ervaring gehad met het hotel, waar we al acht jaar tevreden hadden kunnen vertoeven. Het afgelopen jaar was het hotel plotsklaps overgenomen door een nieuwe eigenaar en dat was duidelijk te merken in de service en gastvrijheid. We hadden daarom gezocht naar een ander onderkomen en we kwamen terecht in een appartement.

Aangezien ik echt verlangde naar een vakantie, besloten we een hele week te boeken. Zo kwamen we op de zondag voor de marathon in Wilderswil aan. Het appartement beviel gelijk. We hadden een slaapkamer, een douche en een prachtig balkon met uitzicht op de Jungfrau.

Elke ochtend genoten we van deze prachtige bergtop onder het genot van zelf bereid ontbijt, waarbij de broodjes en het beleg werd gehaald bij de zuivelwinkel op vijftig meter van het appartement. Na het ontbijt ging ik even de benen strekken, zodat ik in het ritme bleef voor de marathon. Ik kwam steeds meer tot rust en ook ‘s nachts sliep ik steeds beter. Het was echt vakantie.

De dinsdag was een stralende dag en we besloten met het treintje een bezoek te brengen aan de Schynige Platte. Alleen de treinreis was al een attractie op zich, want het uitzicht op Interlaken en de Thunersee was werkelijk fantastisch. Boven op het eindstation liepen we door de Alpengarten, alwaar vele mooie planten te bezichtigen waren. Daarna konden we volop genieten van het prachtige uitzicht over het dal richting Lauterbrunnen en ook het dal tot in Grindelwald. Aan de andere kant van de Platte was een volledig uitzicht over de Thunersee, Interlaken en de Brienzersee. Na afloop moest ik constateren, dat dit de mooiste plek van het Berner Oberland was.

Woensdagmiddag trok er een onweer over het Berner Oberland. We wandelden door Wilderswil en zagen het noodweer over de bergen trekken. We besloten dan ook onze wandeling af te breken en terug te keren naar het appartement, waar we vanaf het balkon getuigen waren van een geweldige hoosbui.

Op donderdag hadden we nog last van de naweeën van het onweer en zo besloten we naar Bern te gaan voor een bezoek aan de stad. Ondanks enkele regenbuien konden we volop genieten van de rijkdommen, die stad te bieden heeft. Een centrum met overdekte promenades en vele schitterende fonteinen met veel bloemenpracht en uiteraard veel historische gebouwen.

De vrijdag was gereserveerd voor het afhalen van het startnummer en rust nemen. Het bleef onweerachtig en tegen de avond begon het aan een stuk te regenen. Het zou tot na middernacht blijven plenzen, want een van de Nederlandse deelnemers was zo ongeveer van de camping weggespoeld.

Zaterdag dan de grote dag. Na zo’n natte nacht was het droog, maar wel fris en ik stapte in de trein richting Interlaken, waar de start plaats zou vinden.  Om klokslag negen uur klonk het startschot en mochten we beginnen aan de 42 kilometer en 195 meter. Ik begon rustig, omdat ik na negen Jungfrau marathons wist, wat me te wachten stond.

Ik liep samen met een aantal mensen van de STB, die ook weer met een groep waren afgereisd naar Interlaken. Tot Lauterbrunnen liepen we nagenoeg samen en daarna begon de klim naar Wengen, waar ieder zijn eigen tempo moest volgen, de een dribbelend, de ander wandelend.

In Wengen werden we zoals gewoonlijk verwelkomt door de vele supporters, die de lopers ondersteunden tot na de finish op de Kleiner Scheidegg. Maar de lopers dienden eerst de beklimming naar Wengeralp te volbrengen, waarna het iets minder stijl werd tot aan Wixi op 38 kilometer afstand.

Daarna begon de laatste klim, de mooiste, maar ook de zwaarste met als hoogtepunt het prachtig mooie uitzicht over de Jungfrau, Eiger en Mönch en al zijn bijbehorende gletsjerpartijen. Op de top werden we zoals gewoonlijk verwelkomt door de doedelzakspeler, die de lopers probeerde op te peppen voor de laatste twee kilometer.

Nog even over een rotspartij heen geholpen, waarna de afdaling naar de finish kon worden ingezet. Na 5:00:29 kwam ik tevreden over de finish en ging op zoek naar Annelies, die mij blijkbaar ook gemist had.

Andere jaren werd de sporttas voor mij opgehaald en kon ik zo doorlopen naar de tent, waar de douches waren opgesteld, maar ja nu moest ik even zelf de tas op gaan halen in het remise gebouw. Uiteindelijk kwam ik toch onder de douche terecht en redelijk fit en wel liep ik terug naar de start, om Annelies te zoeken. Ze stond nog steeds te wachten en ze was blij, dat ze mij zag.

Samen dronken we nog op de goede afloop en probeerden daarna een plek te krijgen in een van de vele treinen, die ons weer terug brachten naar Interlaken, waar ik werd geëerd voor mijn tiende Jungfrau Marathon. Daarna gingen we samen nog gezellig wat eten op een terrasje en vervolgens gingen we ons appartement weer opzoeken in Wilderswil.

De zondag gebruikten we, om nog lekker uit te rusten, zodat we op maandag weer de terugreis naar Nieuwstadt konden inzetten.