Al in de zomerperiode had ik mij ingeschreven voor deze Winterlauf via de STB uit Landgraaf. De inschrijving was altijd snel volgeboekt, omdat er maximaal 2500 deelnemers mee mochten doen, hetgeen te maken had met de logistieke (on)mogelijkheden.  In 2009 had ik voor het laatst aan deze loop meegedaan. Ergens had ik er nog steeds moeite mee, dat er op de parkeerplaats, waar de deelnemers zich verzamelden, in 2003 twee kinderen vermoord waren teruggevonden. Maar goed, Tom en Sonja, de twee kinderen, die vermoord werden achtergelaten op deze plek, worden op de parkeerplaats nog steeds herdacht en er is ook een klein herdenkingsplekje ingericht voor beide kinderen.

Om kwart voor acht had ik bij Herman Gerards afgesproken in Landgraaf en vandaar uit zouden we samen naar Aken rijden. We waren al rond half negen in Aken . De temperatuur lag rond het vriespunt en we probeerden zo laat mogelijk met de bus naar de startplek vooraan in de Eifel te nemen.

In Münstereifel werden we gedropt door de buschauffeur en het was zaak, dat we nog enige tijd de lichaamstemperatuur op peil hielden. Zo liepen we wat over het bospad langs het beekje, dat bij de start aanwezig was en we kregen door de organisatie nog wat thee aangeboden, om ons enigszins warm te houden.

Het was een prachtige aanblik bij de start met wat sneeuw in de bomen en in het bos op de grond. De weg was voor de lopers geheel vrij van sneeuw, dus dat was geen reden voor een slechte tijd. De lopers moesten zich alleen beschermen tegen de koude en dat hadden de meesten dan ook gedaan.

Nadat het startschot had geklonken, probeerde ik in mijn eigen tempo te komen. Ik had wat problemen met de bloeddruk en gebruikte daarvoor medicamenten. Ik zorgde er wel voor, dat mijn hartslag niet te hoog opliep en op een gegeven moment vond ik een tempo, dat bij mij paste.

Ik liep zo, niet al te snel, maar voor mijn gevoel vrij constant richting Achener Wald. Het tempo kon ik gelukkig blijven vasthouden en de tijd aan de finish bleef voor mij steken op 1:38:20, natuurlijk veel minder dan wat het ooit geweest was, maar desondanks was ik toch tevreden. Herbert Philippen eindigde ruim voor mij in 1:21. Ook hij was tevreden over zijn tijd en het feit, dat we toch weer gezond de finishlijn waren gepasseerd. Na afloop trof ik ook nog Wiel Frins van de STB, die ook had meegelopen en een mooie tijd van 1:20 had neergezet.

Uiteraard was de douche nog even onbetrouwbaar als in andere jaren, maar dat wisten we en we waren allang blij, dat we ons toch nog konden verfrissen na afloop. Zodra we in de auto stapten voor de terugreis, zette ik de airco op volle toeren en voordat we op de autoweg waren richting Nieuwstadt via Landgraaf, hadden we het weer lekker warm.